Türkiye Partisi – Abdullatif Şener – Yeni Oluşum Hareketi – TP

konuşmalarını televizyondan izledim eğer ki siyaset değilde türkiye geleceği için konuştuğunuz gibi partinizin sonuna kadar bu şekilde gideceğini inanıyor ve inandırabiliyorsanız bende partinize üye olmak isterim ve nasıl başvurabilirim.

İslam Alemi,Türkiyemiz,tüm insanlığa hayırlara vesile olması temennisiyle başarılar dilerim.

H A Y I R L I O L S U N

Başta Sayın Abdul Latif Şener olmak üzere bu partiye gönül verenlerin hespini kutlar, Türkiye Partisinin milletimize ve vatanımıza hayırlı olmasını dilerim. İstanbul/Fikirtepe de 23 senlik esnaf olup buradaki parti çalışmalarında kurulumundan itaberen aktif olarak görev almak isterim.

Türkiye Partisi iyi bir oluşumdur…!neden Sayın Abdüllatif Şener’i önceki siyasi yaşamından tanıyoruz.Kendileri dürüstlükte,çalışkanlıkta hemen ön plana çıkan isimlerdendir.Zaten önceki siyasi partiye yakışmayan bir kişiliği vardı…Yalnız benim endişem şudur Kadrolaşırken İl Kadrolarını oluştururken ne kadar araştırma yaptığı ne kadar sağlıklı kadrolar kurduğu gelecek için önemlidir…Mesela Antalya İl başkanını yakınen tanıyoruz….Antalya için yaptıkları ortadadır İnşaat şirketi sahibi olan zatın devam eden birsürü davası bulunmaktadır…Antalya iş dünyası yakından bilmektedir.Dürüstlüğü konusunda Abdüllatif Şener beyin çizgisinde olup olmadığı ortadadır…Sayın Abdüllatif şenere seslenerek; Antalya İl başkanı Hakkında yaptığı araştırmayı tekrar gözden geçirip hatta derinleştirerek sonuçlarını değerlindirmesi konusunda uyarmayı vatandaşlık görevi olarak algılıyorum…saygılarımla

hayırlı ugurlu olsun

Hayırlı Akşamlar Miraç Kandilinizi Kutlar
Nice Kandillere Kavuşmak Dileğiyle….

Onurum ömrümden uzun olsun diyen bir milletin iktisadiyatı mahvedilmiştir. Devlet ve millet borçlandırılmıştır. Türk milleti fert fert borç batağına itilmiş ve fukaralığa mahkûm edilmiştir.

Yoksulluk girdabında çırpınan milyonlarca insanımız, yardım ve iaşe şırıngasıyla, kömür ve paket serumuyla, ölüm uykusunun bir beri merhalesi olan utanç uykusuna daldırılmıştır.

BUGÜN BU GARABETİN VE BU İTİLMİŞLİĞİN BİTİŞİNE BİR LİDER ÖNDERLİK EDECEKTİR.
O; BU AZİZ MİLLETİN SİNESİNDE FİLİZLENMİŞ BİR DÜRÜST VİCDANLI LİDER!

EVET! ANLAMIŞ OLDUĞUNUZ GİBİ O LİDER; SAYIN DOC.DR. ABDÜLLATİF ŞENER!

UNUTMAYINIZ Kİ;

ANADOLU İNSANINDAN BUGÜNE KADAR ESİRGENMİŞ OLAN ADALET, KALKINMA, HÜRRİYET, DEMOKRASİ VE MÜREFFEH BİR YAŞANTININ HABERCİSİ OLAN AYDINLIK VE PARLAK BİR GELECEK, TÜRKİYE PARTİSİ İLE GELECEKTİR.

YİNE UNUTMAYINIZ Kİ;

TÜRKİYE PARTİSİ, MİLLETİMİZİN “DÜRÜST VİCDAN”I SAYIN DOC. DR. ABDÜLLATİF ŞENER İLE GELECEĞİN AYNASINDA YENİ VE AYDINLIK BİR DÖNEMİ YANSITACAKTIR.

TÜRKİYE PARTİSİ;

MİLLETİMİZİN “DÜRÜST VİCDAN”I
SAYIN ABDÜLLATİF ŞENER İLE GELECEĞİN AYNASINDA YENİ VE AYDINLIK BİR DÖNEMİ YANSITACAKTIR.

21.07.2009/ADANA

sayin genel başkanim saygi ve şükranlarimi arz ederim ayr.ca patimizin kürüçü merkez yönetim kürülüna saygilarimi arz ederim ayrica yeni görev alan il ilce başkanlarini ve yönetim kürülü üyelerine başarilar dilrim sayin genel başkani sivil toplüm teşkilatlarina ağirlik verelim sayin genel başkanim başarili olcağiniza yürekten inaniyorüm halkimizin istegi talepide bü tükiye partisi bir anönce atağa kecmeli sayğilarimla

ÖLÜM UYKUSUNA DALMIŞ MİLLETLERİN TARİHLERİ YOKTUR!

FAFLET UYKUSUNDAN MİLLETÇE UYANMAK İÇİN ZAMAN TÜRKİYE PARTİSİNİ İŞARET EDİYOR.

Bugün Lozan barış anlaşmasının 86. yıl dönümüdür. Lozan barış antlaşmasıyla mağdur ve mazlum bir milletin devleti olan Türkiye Cumhuriyeti, tarih sahnesinde yenen ve kazana taraf ağırlığıyla ağırlanmışken, bugün o müktesep hak ve kazanımlarımız, birtakım iç ve dış mihrakların gaflet, dalalet veya ihanet tuzaklarıyla erozyona uğratılmaktadır. Yenen devlet; Lozan antlaşmasına gururla, yenilen devlet; Mondros antlaşmasına kahır ve endişeyle imza koymuştur. Şimdi hükümet; bugünlerde dillendirmeye başladığı Kürt açılımı ve 15 Ağustos’ta İmralı’daki terörist başı tarafından çizileceği söylenilen yol haritası ile hangi sınıf bir antlaşmaya taraf olacaktır. Onurlu Lozan’a mı veya Onursuz Mondros’a mı? 24.07.2009/Adana

DÜRÜST LİDER, ABDÜLLATİF ŞENER

Bir sevdanın türküsünde şimdi,
Bir hasretin öyküsünde şimdi,
Bir inancın ülküsünde şimdi,
Demokrasi kürsüsünde şimdi,

Sen varsın, sen varsın beklenen dürüst LİDER
Başbakan, başbakan gel! Abdüllatif ŞE NER

Her gönülün sayfasında şimdi,
Bir başarı destanında şimdi,
Siyaset meydanlarında şimdi,
Demokrasi kürsüsünde şimdi,

Sen varsın, sen varsın beklenen dürüst LİDER
Başbakan, başbakan gel! Abdüllatif ŞENER

Edirne’de, Ardahan’da şimdi,
Trabzon’da Adana’da şimdi,
Sivas’ında, Şırnak’ında şimdi,
Demokrasi kürsüsünde şimdi,

Sen varsın, sen varsın beklenen dürüst LİDER
Başbakan, başbakan gel! Abdüllatif ŞENER

Fahrettin KORKMAZ/25.07.2009/ADANA

ÖLÜM UYKUSUNA YATMIŞ MİLLETLERİN TARİHLERİ YOKTUR

Halimiz normal bir uyku hali değildir. Halimiz Ölüm uykusudur. Milli yükseliş ülküleri olmayan topluluklar, ölüm uykusuna yatmış milletlerdir. Cezayirli feylesof Malik Bin Nebi’nin ifadesiyle; Ölüm uykusuna yatmış milletlerin tarihleri yoktur. Olsa olsa efsanevi zorbaların veya mitolojik kahramanların büyüleyici çehrelerinin cirit attığı kâbusları veya rüyaları vardır.

Anadolu insanı bugün talihsiz bir tarihi süreci yaşamaktadır. Yaşayan son Türk devletinin, imanımızın son kalesi Anadolu coğrafyasının ilelebet yerkürede milletimizin secdegahı olarak kalması noktasındaki inanç ve gayretlerimizin bugün; düne göre daha ziyade olma mecburiyeti vardır.

Türkiye´de AB´ye ortaklık hayali uğruna 90’lı yıllarda yapılan taviz ve anlaşmalarla başlayan süreç, gerçekte AB yanlısı bile olmayan takiyye siyasetinin iktidarı döneminde, daha da derin siyasi çıkmazlar ülke gündemine adeta hiç kalkmamak üzere oturmuştur. Bir hayale ulaşmak için, biz ısrar ettikçe dış mahreçli muhataplarımız, yapılamayacak müeyyideleri sıraya koymaktadırlar. Türkiye artık verilecek bir şeyi kalmadığını anlamak ve bu gerçeği kabul etmek zorundadır. Türkiye, AB´ye ortaklık hayalinden vazgeçip milli yükseliş alternatifini kendi ruh ve dirayetinde yaratmadığı takdirde, bin yılda karılmış Anadolu insanının beraberlik sebepleri ve birliktelik harcı, Türkiye teknesinde bir trajediye ve bir acıya dönüşecektir.

20.asrın ilk çeyreğinde tarihin esaret kafeslerinden aydınlığa kanat çırpan bu milletin siyasi iradesi, yükseklere tırmanarak, vatan semalarında yücelmiş ve bir bağımsızlık kartalı olmayı başarabilmiştir. O gün merhamet bulutları, tarihin ateş mazgallarında cendereye sıkıştırılmış fukara bir milletin üzerine sağanak sağanak istiklal direnci yağdırmış ve tüm dünyanın, iflahı mümkün olmayan “Hasta adam” nazarıyla baktığı Osmanlı’nın küllerinden yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin vücuda getirilmesi başarılabilinmiştir.

Bugün aynı düşman, yine Türk milletini tarih sahnesinden silmek için amacından hiçbir sapma göstermeden gayretlerine geçmiş hatalarından da dersler çıkartarak devam etmektedir. Ölüme gidişi diriliş telakki eden bir milleti yok etmenin zorluğunu aldığı derslerle iyi ezber eden emperyalist güçler, Türk milletini yıkmak, bölmek ve parçalamak için yeni sinsi senaryoları harekete geçirmişlerdir. “Onurum ömrümden uzun olsun” diyen bir milletin iktisadiyatı mahvedilmiştir. Devlet ve millet borçlandırılmıştır. Türk milleti fert fert borç batağına itilmiş ve fukaralığa mahkûm edilmiştir. Yoksulluk girdabında çırpınan milyonlarca insanımız, yardım ve iaşe şırıngasıyla, kömür ve paket serumuyla, ölüm uykusunun bir beri merhalesi olan utanç uykusuna daldırılmıştır.

Anadolu insanının kanları ile hudutları çizilen ve tarihin tapu kayıt arşivine bir misak-ı milli manifestosu olarak kaydı düşülen bu şüheda coğrafyası; ebediyete kadar bu necip milletin yurdu olmaya devam etmesi için, basiretle yeniden teyakkuz haline geçmek zorundayız. Ve yeniden yüz yıl öncesinde olduğu gibi, ceset haline benzeyen bu ölüm uykusundan ayılmak ve ayağa kalkmak zorundayız.

Umudun, inancın, özgürlüğün, birliğin, beraberliğin, barışın ve kardeşliğin adresi bu topraklarda, kollektif haldeki bağımsızlık karakterimizden alacağımız güç ile şer ve ihanet odaklarının, arzuladıkları eylem ve şarlatanlıklarını icra etmelerine sonsuza kadar müsaade etmeyeceğiz. Üstte mavi gök çökmedikçe, altta yağız yer delinmedikçe memleketimizin, kimliğimizin, düzen ve töremizin ve Türkiye cumhuriyeti’nin üniter yapısının sarsılmasına kıyamete kadar hiçbir şekilde imkân vermeyeceğiz. Bir feylesof ve mefkûre adamının tespit ve söyleminde olduğu gibi, Şer´e lanet edeceğiz. Ancak şer kapıya dayandığında da, şer’e karşı mücadele etmeyen ve elzem olan gayretten dönene de lanet edeceğiz.

Hiç, ama hiçbir zaman unutmamalıyız ki; bizler ellerimizi kardeşlik duygularımızla birleştirmediğimiz ve biri birimize olan güvenimizi bin yıldır olduğu gibi, yine aynı ruh ve inanç havuzunda perçinlemediğimiz takdirde, “Emperyalist güçler” ve “Kan emiciler” pis ellerini bu topraklar üzerinden çekmeyeceklerdir.

MALAZGİRT;
KÜLTÜR, ZAFER VE MEDENİYET MEŞALESİNİN YAKILDIĞI MEKÂN

Alparslan’ın 26 Ağustos 1071 Cuma günü yükseltilen bir minberden, “Askerlerim! Yiğitlerim! Bugün burada ne emreden bir sultan, ne de emir alan bir asker vardır. Bugün ben sizlerden biriyim ve sizlerle birlikte savaşacağım” hitabesiyle başlayan ve savaş meydanında ölmeyi, kendisine şeref addeden bir milletin kesin üstünlüğü ile neticelenen Malazgirt zaferinin 938. yıl dönümüne eriştik.

Malazgirt; sadece Türklere Anadolu kapılarının açıldığı bir tarihin dönüm noktası değildir. Aynı zamanda Türk milletinin Dünya coğrafyasında yer edinecek; kültür, zafer ve medeniyet servetinin tohumlarının serpildiği bir beşik ve vücuda gelecek devasa mirasın bir başlama vuruşu ve bir kilometre taşıdır.

Yine Malazgirt; beşeriyetin evrensel manada sahip olması gereken özelliklerine örnek olabilecek adil, medeni ve vakur davranışların yüksek şavkının, insanlık adına müspet bir miras haline geldiği bir kutlu miladın ve bir mekânın da adıdır.

Tarih boyunca kültür, zafer ve medeniyet meyveleriyle beslenen dünyanın en eski uluslarından birisi olan Türk milleti; Türk olmayan tebaaların da kolayca muhabbetini, saygınlığını ve hayranlığını hanesine yazdırabilmiş bir toplumun adıdır. Malazgirt ile kapıları Türk medeniyetine açılmış; Anadolu coğrafyasında, Rumeli topraklarında Balkanlar’da, Kafkaslarda, Ortadoğu’da ve Afrika’nın kuzey şeridindeki tüm yerleşim bölge ve ülkelerinde asırlarca barış ve huzur hüküm sürmüştür.

Bu yüzyılları içerisine alabilen bir görkemli medeniyet ve yaşam geleneği sadece emperyal niyetlerle tekâmülleşecek olsaydı, sürecin hırpalanacağı ve tez elden başarısızlığa uğratılacağı düşünülebilirdi. Ancak; 1071 yılı öncesini de kapsayan bir medeniyet takviminin her evresinde, yüksek İslam ahlakı ve Türk milletinin müspet gelenek ve törelerinin bu büyük yücelişte muazzam katkıları olmuştur.

26 ağustos Cuma günü Alparslan’ın Cuma namazı öncesi minberden yaptığı muhteşem konuşması, savaşı bekleyen askerlerde yüksek bir şevk ve insicam vücuda getirmiştir. Büyük savaş dehası Alparslan’ın “Hilal taktiği” içerisine düşen Bizans ordusu, savaşın ilk saatleriyle beraber büyük bir bozgun yaşamış ve yakın korumalarıyla birlikte mağrur Bizans imparatoru Romen DİYOJEN esir alınmıştır.

Ordusu ile İsfahan’da kışlamayı planlamış İmparator Romen DİYOJEN, 1071 in Ağustos sonunda yaz sıcağı ile birlikte yağız Türk cengâverlerine de çarpılmış ve Bizans için sonun başlangıcı anlamındaki Malazgirt yenilgisinin mağlup tarafı olmuştur.

Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Alparslan ise, asil bir ahlak ve erdem yüceliği göstererek, kendi kibir kuyusunda ölümünü bekleyen Romen DİYOJEN’i şanına yaraşır şekilde affetmiştir. Alparslan, O’nun savaş alanında tekerlekleri kopmuş ve parçalanmış taht arabasını tamir ettirmiştir. Kendi hükümdarlık tahtının hemen yanı başına kurdurduğu tahtına, mağlup İmparator’un itibarlı bir şekilde yerleşmesine imkân tanımıştır. Birkaç gün sonra ise; görevlendirdiği bir muhafız bölüğü ile Bizans’a kadar İmparator Romen DİYOJEN’in yolculuk emniyetini sağlamıştır. Ne var ki yenik İmparator; Sultan Alparslan’ın davranışının aksine, kendi halkı tarafından Bizans zindanlarında çektiği çetin eziyetlerle hayata veda etmiştir.

MİLLETİMİZE DUYURUDUR!

Türkiye’de bin yıllık bir kutlu mazi ile çimentolaşmış Anadolu insanının muhteşem geçmişini, çok daha mamur istikbaline bağlayacak milletimizin Dürüst Vicdan’ı Sayın Abdullatif ŞENER; şimdi milleti ile el ele tutuşarak, Türkiye Partisi çatısı altında halkın iktidar yürüyüşünü başlatmıştır.

LİYAKAT VE ABDULLATİFŞENER

Yaratılış gayesini unutan insanlar dünyaya göbekten bağlanarak büyük yanlış içine düşmektedir.

Bu yaşam tarzına sahip olan insanlar için her yol mubahtır. Bunlar makam sahibi olmak için her yola başvururlar. Makama geldiklerinde de kifayetsiz olduklarını gizlemek için ya çok sert olurlar ya da alt makamdakileri kötülemeye çalışırlar.

Su bulandıkça balık tutmak o nispette kolaylaşır.

Devlet kadrolarına bir bakın.

Çok üst makamlara atanmış insanlar falan bakanın hemşerisi ya da filan üst düzey yetkilinin akrabası.

Bu böyle mi olmalıdır?

Geçmiş zamanın birinde bir kuruma bölge müdürü atanması gerekmektedir. Siyasi parti iktidarda olduğu için kendi yandaşlarından birini o makama getirmek ister.

Birinin adı geçer.

Bu kişi çok değerli biridir.

Ona : “ Seni bölge müdürü yapmak istiyoruz “derler.

Verilen cevap çok enterasandır:

” Ben o koltuğu dolduramam. Babamın bu kurumda çok temiz bir geçmişi var. Tıkandığım zaman insanlar babamın o temizliğini karartmaya çalışır.”

Bu zihniyete sahip kaç kişi var?

İstenen ve arzulanan bu değil midir?

Ama realite hiçte böyle cereyan etmez.

Makama sahip olmak isteyen insanlar liyakat kavramını unuttuğu için ya da umursamadığı için o kurumun verimsizliğine neden olur. Verimsiz hale gelen kurumda istihdam artmaz hatta azalır.

Üstüne üstlük kurum bir de zarar ettiği için tüyü bitmemiş yetimin hakkı olan devlet bütçesinden o açıklar kapanmaya çalışılır.

Benim adamım olsun da ne olursa olsun zihniyeti ülkenin önünde ki en büyük takozdur.

Abdullatif Şener’i kürsüde konuşurken dinlemiştim.
Onun çok güzle bir tespiti vardı.

O da ülkede liyakat sistemin çöktüğü idi.

Sayın Şener bu liyakat sisteminin yeniden hayata döndürülmesi gerektiğini söylemekteydi. Devletin en üst noktasında görevlerde bulunmuş bu devlet adamının tespitini dikkate almak gerekir. Bu insanlar kolay yetişmiyor. Onların tecrübesi devlet birikimidir.

Sayın Şener’in makamda iken hangi üsluba sahip olduğunu, inanmadığı şeyin altını imzalamadığını, bir yere birileri atarken ne kadar özen gösterdiğini hatırlamamak ayıp olur.

Ülkenin kazanması seviyeli rekabet ile olur. Kalitenin artması, üretkenliğin kalite bulması kaliteli ve donanımlı insanların rekabeti ile olur.

Bu özelliklere sahip olmayan insanlar karşısındaki dolu insanı karalamak ile yola başlar.

Dürüst insanlar eninde sonunda kazanır.

Bu millet ariftir.

Kime ne kadar değer vereceğini bilir.

Sayın Abdullatif Şener değer verilmesi gereken ve söylediğine dikkat edilmesi gereken bir liderdir.

MUHTAÇ OLDUĞUMUZ KUDRET, DÜRÜST VİCDANLI BİR LİDERDİR.
Anadolu insanının kader yazgısında bugüne kadar bir tarihsel yitiklik ve bir ebedi ölmüşlük olmamıştır. Bu toprakların karakter ve kabiliyeti, tarihin her çaresizlik ve siyasi türbülans dönemlerinde kendi bereketli bedeninden özgün önderlerini doğurabilmiştir. Tarihimiz, bu iddiayı doğrulayacak yeterince doyurucu gerekçelerle doludur.

Anadolu insanı yoksulluğa, fukaralığa ve çok çetin derin kederlere karşı direnmiştir. Ancak zamanın hiçbir dönencesinde, istiklâlinden hiçbir şekil ve şartta ödün vermemiştir. Onurunu ömründen uzun yapabilmeyi başarabilmiş böyle bir milletin ruh haleti ve istidat melekeleri ise, ihtiyaç duyduğu her devirde yüksek seciyeli liderleri var edebilmeyi olanaklı kılmıştır.

Dünyanın bilinen en eski kıtası Asya’dan umutların kesildiği ve cihanın istikametini değiştirecek boyutta insanların artık yetişmeyeceği kanısının tüm dünyada yaygın olduğu 1900’lü yılların ilk çeyreğinde bu bereketli topraklar, bağrından Mustafa Kemal Atatürk’ü doğurarak o benzetme yaftalarının ve istihza içeren kanıların tamamını iflas ettirmiştir.

Tarihin ateş mazgallarında Türk milletinin sorguya çekildiği, Osmanlının son dönemlerini irdeleyip incelediğimizde; Anadolu’nun rahminden ihtiyaç duyulan yeni bir liderin doğma gerekçelerini çok daha iyi anlayabiliriz. Düşününüz! Top yekûn olarak bir millet, uzunca süren bir yıkılış sürecinde bitap ve perişan düşmüştür. Mücadelelerin argınlığını ve nice savaşların bedbin yorgunluğunu Anadolu insanı iliklerine kadar yaşamıştır ve iktisaden ise, fukaralığın pençesinde çaresizce inlemiştir.

Denilmek istenen odur ki; Çoruh’un, Kızılırmak’ın, Meriç’in, Fırat’ın, Dicle’nin, Sakarya’nın, Seyhan’ın, Ceyhan’ın bin yıldır özgürce akan sularının Anadolu insanının gözyaşları ile bulandığı ve şehit kanlarıyla kızardığı kasvetli günleri olmuştur elbet. Ancak öylesi çetin dönemlerde bile bedenler, çelikten güçlere siper olmuştur ancak istiklâl kavgasından dönülmemiştir.

Hangi itilaf güçlerinin mandasına yakın olunması gerektiğinin sığ ve zulümkâr hesaplarının yapılmakta olduğu bir zaman diliminde, yönetici kadroların müstevlilerden hangisinin daha merhametli ve daha ehven bir seçim olacağının kararını almaya çalıştıkları bir dönemde Türk milletinin tarihi ve alın yazgısı beklenmedik bir şekilde değişmiştir. Mazinin onurlu ve büyük bir milletinin, cihanşümul bir devletinin himaye olunmaya muhtaç kalıp neredeyse diz çökmeye yaklaştığı bir karanlık tarih aralığında, Mustafa Kemal Atatürk asrın beklenen önderi olarak tarih sahnesinde yerini almıştır. Ve 22 Haziran 1919 da deklare edilen ilk genelge ile teslimiyetçi anlayış ret edilmiştir.

Bin yılda toplanılan milli değerlerimiz, geçtiğimiz asrın başlarında heba edilerek emperyalizme teslim edilmemiştir. Ağrı’nın, Süphan’ın, Kaçkar’ın, Munzur’un, Uludağ’ın, Erciyes’in, Akdağ’ın, Gâvur dağları’nın, Ilgaz dağları’nın, Tendürek Dağları’nın, Cudi Dağı’nın, Allahüekber Dağları’nın, Toros Dağları’nın eteklerinde yüzyıllarca medeniyet yolculuğu yapan bu aziz millet, bin yıllık gözyaşlarımıza yuh dedirtmemiştir ve düşmana diz çökmemiştir.

Dün; Oğuz olup, Selçuklu olup, Osmanlı olup ve cumhuriyet olup asırlarca çağladığımız bu coğrafyaların bozkırlarında bugün, nefes nefese bir çaresizlik cenderesine sürüklenmiş durumdayız. Yarınlarımıza ait umutlarımız; AB ve ABD tezgâhının İMF mengenesinden öğütlü, küresel emperyalizmin yerli işbirlikçileri eliyle çarmıha gerilmiş durumdadır.

Muhtaç olduğumuz kudret; dürüst vicdanlı bir liderdir. Yurdumuzda son tüten ocağımız söndürülmedikçe; Yemen’de, Galiçya’da, Kafkasya’da, Balkanlar’da, Çanakkale’de, Anafartalar’da Dumlupınar’da ve Sakarya’da kazandığımız ve bin yıldır saklamakta olduğumuz mücevherlerimizi, ruhlarımızın şecaat kaynağı cevherlerimizi bizlerden teslim almaya yeminli alçaklara harcatmayacağız. Siyasal iradenin demokrasi amfisinde bu kez; hainlere, üçkâğıtçılara, düzenbazlara, düzen bozanlara ve milli birliğimizi hafife alan takiyye sanatkârlarına asla yer ve rol vermeyeceğiz. Hoşça kalın.

MUHTAÇ OLDUĞUMUZ KUDRET, DÜRÜST VİCDANLI BİR LİDERDİR.

Anadolu insanının kader yazgısında bugüne kadar bir tarihsel yitiklik ve bir ebedi ölmüşlük olmamıştır. Bu toprakların karakter ve kabiliyeti, tarihin her çaresizlik ve siyasi türbülans dönemlerinde kendi bereketli bedeninden özgün önderlerini doğurabilmiştir. Tarihimiz, bu iddiayı doğrulayacak yeterince doyurucu gerekçelerle doludur.

Anadolu insanı yoksulluğa, fukaralığa ve çok çetin derin kederlere karşı direnmiştir. Ancak zamanın hiçbir dönencesinde, istiklâlinden hiçbir şekil ve şartta ödün vermemiştir. Onurunu ömründen uzun yapabilmeyi başarabilmiş böyle bir milletin ruh haleti ve istidat melekeleri ise, ihtiyaç duyduğu her devirde yüksek seciyeli liderleri var edebilmeyi olanaklı kılmıştır.

Dünyanın bilinen en eski kıtası Asya’dan umutların kesildiği ve cihanın istikametini değiştirecek boyutta insanların artık yetişmeyeceği kanısının tüm dünyada yaygın olduğu 1900’lü yılların ilk çeyreğinde bu bereketli topraklar, bağrından Mustafa Kemal Atatürk’ü doğurarak o benzetme yaftalarının ve istihza içeren kanıların tamamını iflas ettirmiştir.

Tarihin ateş mazgallarında Türk milletinin sorguya çekildiği, Osmanlının son dönemlerini irdeleyip incelediğimizde; Anadolu’nun rahminden ihtiyaç duyulan yeni bir liderin doğma gerekçelerini çok daha iyi anlayabiliriz. Düşününüz! Top yekûn olarak bir millet, uzunca süren bir yıkılış sürecinde bitap ve perişan düşmüştür. Mücadelelerin argınlığını ve nice savaşların bedbin yorgunluğunu Anadolu insanı iliklerine kadar yaşamıştır ve iktisaden ise, fukaralığın pençesinde çaresizce inlemiştir.

Denilmek istenen odur ki; Çoruh’un, Kızılırmak’ın, Meriç’in, Fırat’ın, Dicle’nin, Sakarya’nın, Seyhan’ın, Ceyhan’ın bin yıldır özgürce akan sularının Anadolu insanının gözyaşları ile bulandığı ve şehit kanlarıyla kızardığı kasvetli günleri olmuştur elbet. Ancak öylesi çetin dönemlerde bile bedenler, çelikten güçlere siper olmuştur ancak istiklâl kavgasından dönülmemiştir.

Hangi itilaf güçlerinin mandasına yakın olunması gerektiğinin sığ ve zulümkâr hesaplarının yapılmakta olduğu bir zaman diliminde, yönetici kadroların müstevlilerden hangisinin daha merhametli ve daha ehven bir seçim olacağının kararını almaya çalıştıkları bir dönemde Türk milletinin tarihi ve alın yazgısı beklenmedik bir şekilde değişmiştir. Mazinin onurlu ve büyük bir milletinin, cihanşümul bir devletinin himaye olunmaya muhtaç kalıp neredeyse diz çökmeye yaklaştığı bir karanlık tarih aralığında, Mustafa Kemal Atatürk asrın beklenen önderi olarak tarih sahnesinde yerini almıştır. Ve 22 Haziran 1919 da deklare edilen ilk genelge ile teslimiyetçi anlayış ret edilmiştir.

Bin yılda toplanılan milli değerlerimiz, geçtiğimiz asrın başlarında heba edilerek emperyalizme teslim edilmemiştir. Ağrı’nın, Süphan’ın, Kaçkar’ın, Munzur’un, Uludağ’ın, Erciyes’in, Akdağ’ın, Gâvur dağları’nın, Ilgaz dağları’nın, Tendürek Dağları’nın, Cudi Dağı’nın, Allahüekber Dağları’nın, Toros Dağları’nın eteklerinde yüzyıllarca medeniyet yolculuğu yapan bu aziz millet, bin yıllık gözyaşlarımıza yuh dedirtmemiştir ve düşmana diz çökmemiştir.

Dün; Oğuz olup, Selçuklu olup, Osmanlı olup ve cumhuriyet olup asırlarca çağladığımız bu coğrafyaların bozkırlarında bugün, nefes nefese bir çaresizlik cenderesine sürüklenmiş durumdayız. Yarınlarımıza ait umutlarımız; AB ve ABD tezgâhının İMF mengenesinden öğütlü, küresel emperyalizmin yerli işbirlikçileri eliyle çarmıha gerilmiş durumdadır.

Muhtaç olduğumuz kudret; dürüst vicdanlı bir liderdir. Yurdumuzda son tüten ocağımız söndürülmedikçe; Yemen’de, Galiçya’da, Kafkasya’da, Balkanlar’da, Çanakkale’de, Anafartalar’da Dumlupınar’da ve Sakarya’da kazandığımız ve bin yıldır saklamakta olduğumuz mücevherlerimizi, ruhlarımızın şecaat kaynağı cevherlerimizi bizlerden teslim almaya yeminli alçaklara harcatmayacağız. Siyasal iradenin demokrasi amfisinde bu kez; hainlere, üçkâğıtçılara, düzenbazlara, düzen bozanlara ve milli birliğimizi hafife alan takiyye sanatkârlarına asla yer ve rol vermeyeceğiz. Hoşça kalın.

ORTAK DOKUNUN ADI “TÜRK MİLLETİ”DİR.

Anadolu insanının vücuda getirdiği ortak doku ve bir tevhit birlikteliği yapılarak seçilmiş olan isimlendirme “Türk Milleti” tanımıdır. Ancak bu tanım; ismi ile müsemma değildir. Bu ortak doku isminde; bu coğrafyada yaşayan insanların tamamının ırk bağlamında bir ayniliğinin tarifi veya iddiası yoktur. Diğer tüm ülkelerde yaşayan onlarca farklı tebaadan olan insan grupları nasıl ki tek bir millet kimliği ile tarif ediliyorsa, “Türk Milleti” ifadesi de böyle bir kimliğin kullanım ihtiyacının gerekçesidir.

Türkiye Cumhuriyeti özü itibari ile bir milli devlet olarak kurulmuştur. Onlarca farklı etnik kökenlere mensup olan Anadolu halkı; Bayrağı bir, Dini bir, Vatanı bir olan ve zengin ortak değer faktöriyelleriyle öz benlik ve kültürlerini mutlak değer addedip meşru saydıktan sonra, bir milli kimlik ihtiyacı ile birlikte, sosyal topluluk bedenlerini “Türk Milleti” adıyla isimlendirmişlerdir.

Bu isimlendirme ise; Dünya coğrafyasında “Türkiye” adıyla çağrılan, bin yıldan beri şehit kanlarıyla sulanan, her etnik kökenden olan tabii halklara vatan olan, Kafkaslardan Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan, Anadolu kelimesi göbek adı olan büyük kara parçasında “Türk Milleti” adıyla anlamlaştırılmıştır. Bu anlamlaştırılma ise; bir milli devlet olma projesinin bir gereği olduğundan dolayı tüm halkların ittifak ve uyumu ile şekillenmiştir.

İşgalci Batı emperyalizmine karşı, milletin vatanına bağlı, özgürlüğüne tutkun, imanın güneş yüzlü çocukları; topyekûn olarak kader birliği ederek geçtiğimiz yüzyılın ilk çeyreğinde bu son secdegâh Anadolu’da Türkiye cumhuriyeti’ni kurmuşlardır ve hiçbir kompleks duymadan adlarına “Türk Milleti” denilmesinden mutsuz olmamışlardır.

Kurulması tasarlanan milli devletin tüm mücadele evrelerinde, kurtuluşa giden müdafaa ve taarruz azminin beraberlik yemininde bir etnik taksimat uzlaşması olmamıştır. Girilen bu toplu mukaddesat ve vatan savunmasının sonunda bir-iki veya etnik kökenler sayısınca devletler kurma hesapları yapılmamıştır. Milli mücadelede; zümrelerin hesaplayarak, tasarlayarak giriştikleri bir istiklâl kavgası da olmamıştır. Milli mücadele azminin temelinde; işgal ve manda düşüncesine karşı, her ferdin etnik köken ayırt etmeksizin ortaya koyduğu milli direnişin harcı ve hareketi vardır.

Hazindir ki bugün; Anayasamızdaki “Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne Vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür” ibaresinden tiksinen ve bu uğurda açılım müteahhitliğine soyunan hatırı sayılır miktardaki Donkişotlar, ülkemizde huzur bozumu yapmaktadırlar. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin milli devlet yapısını çökertmeye çalışmaktadırlar ve “Türk Milleti” ifadesini Anayasamızdan çıkartmaya çalışmaktadırlar. Hatta bu fütursuz taraf; bu ülkenin “Federasyon” veya “Konfederasyon” olarak bölünmesinin gerektiğini ifade edebilmektedirler. Tek devlet, Tek millet, Tek Dil ve tek Din söylemlerini dillerine pelesenk edenler ancak özlerinde eritemeyenler; asrın tiyatro ve takiyye repliklerini Anadolu seyircisiyle buluşturmak hevesine kapılmışlardır. Ancak bu seyirciler, seyir platformları olan vatanlarının; emperyalizmin tehlike ve tehditlerine bir tsunami mesafesinde yakınlaştırıldığını neyse ki anlamaya başlamışlardır bugün.

Milletine söven bölücülere karşı duranlar, hain ve işbirlikçilere karşı sesini yükseltenler; kendinizi ele veriyorsunuz. Kendi ülkesinde hor görülüp paryalaşanlar, yurdunu ve devletini sevenler; kendinizi ele veriyorsunuz. Mustafa Kemal ATATÜRK’ün 71. ölüm yıldönümünde saygının coşkusunu yaşayıp, hüznün hıçkırıklarına boğulanlar; kendinizi ele veriyorsunuz. Evet, sizler; bir ortak dokunun tarif kamerasında görüntüye alındınız. Ancak görünün, yüzeye çıkın ve kendinizi ele vermekten erinmeyin. Korkmayın ey Anadolu halkı! Ve haydi harekete geçin ey Türk Milleti. Deyin haydi şimdi ortak dokunuzun adını, avazınızın çıktığı kadar. Ve hep beraber haydi söyleyin ortak dokunuzun adını ve tam da ATATÜRK’ün dediği gibi. Hoşça kalın.

Çok kıymetli Türkiye Partili Arkadaşlarım;

Ülkemizin milli figürlerinin her geçen gün daha da zaafa uğratılmakta olduğu bir dönemde; derinleşen sosyal, siyasal ve ekonomik çıkmazların milletimizin yol güzergâhına karabasanlar gibi çöktüğü bir süreçte, “Türkiye Partisi” insanımızı hayata bağlayan bir umut reçetesi olmuştur.

Bu makûs sürecin doğurduğu halk çaresizliğini sonlandırmak, ülkemizin içerisinde bulunduğu iç ve dış irtibatlı problemlerini çözmek ve milletimizin dâhilde ve hariçte yerlere indirilen itibarını layık olduğu çizgiye yükseltmek için, “Anadolu’nun Dürüst Vicdanı” Sayın Abdullatif ŞENER, tüm kaygılarımızın çözüm adresi olmuştur.

Şehit kanlarıyla hamur olmuş bu ülke topraklarının fedakâr, erdemli, merhametli ve sabırlı insanları; kolektif bir ruhla, Türk Milleti’nin son yurdu Türkiye’nin çaresizliğine siyasal iradesi ile neşter vuracaktır.

Milli değerlerimizle didişerek, sonu çözülmeye varacak tehlikelerle dolu bir yolda yürümekte ısrar eden; Anadolu insanının bir kimlik olarak “Türk Milleti” ifadesiyle olan mensubiyet bağlarını baltalamak hedefine matuf karanlık hezeyanları siyasal pelesenkleri haline getiren, milli değerlerimize saldırarak “Ezber bozuyorum” ve “Tabuları yıkıyorum” cakasıyla milli rabıtayı yok etme ucubeliğinde bulunan hassasiyetsizlerin ülke bozumunu, “Milletin Dürüst Vicdanı” ve beklenen halk önderi Sayın Abdullatif ŞENER şüpheniz olmasın ki, engelleyecektir.

Müslüman milletimizin hale hale yoğunlaşan alakası, teveccühü, inançla yeniden kıpırdayan ülküleri, abideleşen bu muhabbet çığlıkları, bu sevgi şelaleleri ve bu sevgi selleri şimdilerde bunu müjdelemektedir.

Bu müjde; üstat Necip Fazıl KISAKÜREK’in hitabı ve tasviri ile yüz üstü çok yatan, çile çeken ve sürünen bu milletin ayağa kalkacağının derin işaretleridir.

Tarihi meçhul, ancak Hz.Allah’ın izin ve inayeti ile neticesi malum olan “Türkiye Partisi” nin, milletimizin ve şahsınızın siyasal zaferlerini şimdiden kutluyor, menfi sebeplerin cümlesinin telef olacağı ve aydınlık günlerin galip geleceği günlerin ümidi ile Kurban bayramınızı en derin sevgi, muhabbet ve tazimlerimle kutluyorum.

Saygılarımla,
Fahrettin KORKMAZ
Türkiye Partisi
Adana Şehit Aileleri Komisyonu Başkanı

OMUZ ATMAK

Madalyonun birinci yüzündeki çirkinliği telin etmek ahlakın ve etiğin bir gereğidir. Birinci yüzündeki çirkeflik; Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı’na yapılan saldırıdır ki, kınamak kalemlerimizin borcudur. DTP Şırnak Milletvekili Hasip Kaplan, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın Libya yolundaki DTP ve bayrağıyla ilgili yaptığı açıklamalarla ilgili olarak, kavgaya bahane arayan efevari bir sertlikle ve adeta omuz atarak çok sert şekilde bir tepki göstermiştir.

TBMM’de gazetecilerin sorularını yanıtlayan Kaplan, “Başbakan kafayı yemiş” demiştir. 1924 yılından bu güne kadar süregelen hükümetlerin hiçbir başbakanına bu denli hakaret anlamının yüklenebileceği bir saldırı ve sataşma yapılmamıştır. Bizler, Sayın Başbakan’ımızı fikir özgürlüğünün sınırları içersinde elbette eleştirebiliriz. Ancak, Türkiye Cumhuriyeti’nin bir başbakanının böyle bir üslupla aşağılanmasına ve hakarete muhatap edilmesine ise, şiddetle karşı çıkarız. Zira burada Sayın R.Tayyip ERDOĞAN’ın şahsında, Başbakanlık makamı tahkir edilmiştir ve aşağılanmıştır. Bu aşağılayıcı ifadeleri sarf edenlere mülaki en iyi yanıt, aynı ifadelerin çıkış adresine “şekli aynı” ile iadesinin yapılmasıdır. Bizler de bu düşüncelerle, akıldan nakıs bir şekilde peyda olmuş bu şirret ifadeyi kullananların aymaz çehrelerine bir tokat gibi aynı sözleri iade ediyoruz. Bunu bir taraftarlık şuuru içinde değil, ancak bir milli tepki olarak ortaya koyarız ve bu tepkimizde de ısrarkâr oluruz.

Madalyonun ikinci yüzündeki fotoğraf; bir irade tutukluğu veya bir öngörü yetersizliğidir. Yıllardan beri DTP kongrelerinde Atatürk posterleri yerine Bölücü Başı’nın posterleri afişe edilirken, Türk bayrakları yerine PKK figürlerinin resmedildiği bezler asılırken, İstiklâl marşı yerine PKK’nın ağıtları dinletilirken ve Anadolu’nun kalbi Ankara’da Türkiye Cumhuriyeti’ne adeta kafa tutulurken ve omuz atılırken bu ırkçı örgütlenmeye sessiz kalınmıştır. Sayın Başbakan’ın İzmir olaylarından sonra siyasi nazeninliğini devre dışı bırakarak nabız kontrolüne yönelik ve inandırıcı olmayan müdahaleleri millet tarafından okunur hale gelmiştir artık. Pazar dağılmıştır. Bor meydanı boşalmıştır ve satıcılar Niğde yolundadır. Daha henüz heybesini Bor pazarına açmaya çalışan Sayın Başbakan geç kalmıştır.

Sunulan bu siyasi menü, milletin midesini bulandırmaya başlamıştır. Aynı manzara dağdan inen teröristlerin Habur’da karşılanma seremonisinde de yaşanmıştır. Bölücü Başı’nın posterleri ve PKK karinesi olan renkli bezlerle yapılan şatafatlı karşılamanın yapıldığı günün ikindi saatlerinde Sayın Başbakan, “Sınırdaki bu manzara insanı duygulandırmaz mı?” diye yorum yapmıştır. Ancak tepkileri görünce de çark ederek, “Bir daha bu tür manzaraların yaşanmasına izin verilmeyecektir” diyerek bilindik nabız kontrol hekimliğini sürdürmüştür.

Sayın Başbakan’ın sindirme ve hazmettirme politikalarını neredeyse ezber eden Anadolu insanı, mutlaka ayılarak ve uyuklama sürecini nihayet erdirerek, aksak giden bu sürece iradesini yansıtacaktır. Önce çok aykırı adımlar atan, daha sonra tepkileri sessizce dinleyen ve dinleten daha sonra ise, tepki aldığı açılım başlıklarını kendince törpüleyerek hazmettirmeye çalışan bu zihniyet sobe olmuştur artık. Ve işte bu, İzmir’de açığa çıkmıştır. Herkes aklını üstüne alsın! Hoşça kalın.

AYIPLI DEMOKRASİ

Avrupa’ya ayıp etmeyelim. Bizim demokrasimiz de ayıplıdır ve çifte standartlıdır. Özelleştirme kapsamında kapatılan işyerlerinde çalışan ancak şimdi ise, işlerini kaybeden işçilerimizin haklı seslerini duyurma eylemleri tüm yurtta dikkatle izlenmektedir. Birkaç günden beri Abdi İpekçi Park’ında ve AKP Merkez Binası önünde toplanarak kapatılan işyerlerinin doğurduğu neticelerden kaynaklanan sebeplerle mağduriyetlerini anlatmaya çalışan Tekel işçileri şiddetli muamelelere muhatap kalmıştır.

Ankara Emniyet Müdürü Orhan ÖZDEMİR’in emrindeki polislerimizin Tekel işçilerine karşı düzenledikleri tazyikli sulu, gazlı, bombalı ve coplu müdahale toplum tarafından esefle seyredilmektedir. Hak arayanların, gösteri hakkını kullanmak isteyenlerin, emek ve ekmek hakkını kaybetmemek için bir takım taleplerini dile getirenlerin, düşman güçleri görüntüsü ile suya dökülmeleri millet vicdanını kanatmıştır. Çünkü bizim demokrasimiz de ayıplıdır.

Yine Kamu Emekçilerinin 25 Kasım’da gerçekleştirdiği bir günlük iş bırakma eylemi sonrası açığa alınan 16 TCDD görevlisinin işe iadesi için arkadaşlarının yapmış olduğu eylemler de şiddetli muamelelere muhatap bırakılmış ve çok sayıda işçi daha açığa alınmıştır. Devam eden gösterilerde de, işçilerden bazıları yaka paça tutuklanmış ve bir hak arama mücadelesi netice olarak polis gücü zoruyla bastırılmıştır. Çünkü bizim demokrasimiz de ayıplıdır.

Hükümet içerisinde de muhakkak hamiyet sahibi ve vicdan ehli millet temsilcileri vardır. Aylardan beri araçları yakanlar, işyerlerini kullanamaz hale getirenler, taşlarla devlet ve millet malına zarar verenler, yaşama güvenliğini yok edip can alanlar, milletin bütünlüğünde kocaman çatlaklar oluşturanlar, devletin bekasını tehdit ederek tehlikeye düşürenler, kıyama durmuş devlet güçleri önünde adeta geçit yaparlarken bir yaptırım ve müdahaleye muhatap kalmamaktadır. Ancak masum taleplerin sahibi işçi ve emekçiler devletin acı gücü ile derinden gücendirilmişlerdir. Çünkü bizim demokrasimiz de ayıplıdır.

Demokratik özgürlük haklarını kullanma vehmindeki eylemcilerden devlete ve halka zarar verenler hoş karşılanıp gizemli bir koruma kalkanı ile muameleye muhatap edilmiştir. Ancak siyasi iktidarın politikalarının sonunda, uğradıkları mağduriyetlerinin giderilmesini isteyen insanlara ise, üvey değil düşman taraf muamelesi yapılmıştır. Türk Devleti’ni yıkma gayretindeki PKK’lılara gösterilen gösteri müsamahası, ekmek ve teknelerini kaybetme derdi ile yapılan haklı gösterilerde gösterilmemiştir. Gönlünde küçük izan ölçüleri olan her fert, şimdi gücenmiştir artık devletine. Sebep? Çünkü bizim demokrasimiz de ayıplıdır.

Türkiye’de umudun, inancın, insan hak ve hürriyetlerinin temsilcileri olduğunu yıllardan beri dillerine pelesenk edenler; özgürlüklerden, demokrasiden ve haktan bahsetmemelidirler bundan böyle. Bu milletin yarınlara dair umutları yedi yıl boyunca takiyye sanatçılarının ağızlarında oyalanmıştır ve bugünlerde ise iyiden iyiye yok edilmiştir. Devletin bölünmez bütünlüğüne dair olan inançlar zaafa uğratılmıştır. İnsan onur ve haysiyetinin gereği olan asgari yaşama standartları birkaç paket makarnaya ve kömür torbalarına indirgenmiştir. Türkiye’de milyonlarca insan açlık ve sefaletin kıskacına terkedilmiştir bugün. Sebep? Çünkü bizim demokrasimiz de ayıplıdır.

Bin yıldan beri bu toprakların kader konukları olan Anadolu insanı; ortak kıvançları ile beraber sevinmiş, ortak acıları ile birlikte hüzünlenmiş, ortak günlerinde ise halay çekip hep beraberce bayramlar yapmıştır. Bugün ülkemizi etnik ve dinsel parçalara ayırmak ayıbını hayâsızca yerine getirmek isteyen güçlerin lojistik uyduları görev yarışına girmişlerdir. Milletimizin ortak paydalarını ortadan kaldırarak, birlikte yaşamanın imkânsızlığını ispata memur gaflet ve dalalet tellalları ihanet tepesine yollar açmaktadırlar. Tepeye varıldığında, Anadolu’nun bozkır ve şehir merkezlerinde yükselen elem ve figanlar duyulacaktır. Bu figan kan demektir, ölüm demektir, birliğe beraberliğe, huzura ve barışa elveda demektir. Açılan o yolların işaret ettiği tepe; bir iç savaş demektir. Yarım hoca dinden ve yarım doktor candan eder derler. Ayıplı demokrasimiz de bizleri, vatanımızdan etmesin!

Bursa il teşkilatı yönetim kurulu üyesiyim sayın genel başkanımıza ve tüm türkiye partililere nacizane fikrimi iletmek istiyorum.Bence partimizin mitinglerinde daha coşkulu daha istekli bir katılım olması gerektiğini düşünüyorumm bu nedenle aklımdan geçen,etkin olabileceğine inandığımm bazı söylemlerin vurgulanması gerektiğini düşünüyorumm değerli üye arkadaşlarımında bu yönde slogan veya söylemler üzerinde çalışma yapmalarını rica ediyorumm.Her yeni fikir sadece bizim değil ülkemizin menfaatleri için çok önemli bu nedenle yazdıklarımın genel merkez tarafaından dikkate alınmasını diliyorum.

KURTULUŞ ATEŞİNİ KÖRÜKLEYEN ŞAİR

Şüphe yok ki; Ölümünün 73. yıldönümünde derin bir hasret ve rahmetle andığımız M. Akif ERSOY, Milli değerlerimizin en önemli ve en zengin simgelerinden birisidir. Şüphe yok ki; Mehmet AKİF ERSOY, İstiklâl yollarının korku ve yeisle kaplı olduğu 20. asrın ilk çeyreğinde, Anadolu insanının bir moderatörü, yön belirleyicisi ve kurtuluşa kafa yoran tüm panelistlerin panel başkanlığını üstlenmiştir.

Geçtiğimiz asrın başlarında, tarihi insanlık tarihi kadar eski olan bir millet, istikamet sorunu yaşamaya başlamıştır. O günlerde, bir taraftan Amerika’nın korumasının muhtaçlığına düşülmüşken diğer taraftan da İngiliz mandasını savunan düşüncelerin musallatlığı, Anadolu insanının istikametini belirsizleştirmiştir. Milli dinamizm çökmüş ve zinde tutulması gereken milli şuur derin bir şaşkınlık dönemine girmiştir. Mehmet Akif ERSOY, böyle zor ve karanlık bir dönemde, muhtaçlığı çekilen istikamet yoksunluğunun kılavuzu, ruhlarda sökün edecek istiklâl aşkının körükleyeni ve bir milletin derinlerden gelen haykıran destansı sesi olmuştur.

Takvimlerin 1900″lü yılların hemen ilk çeyreğini tarif ettiği emperyalizmin yine bir hışım döneminde, tarihin sahnesinden bir milletin atılmasına ramak kalmıştır. Türk Milleti”nin binlerce yıllık secdegâhı olan Anadolu coğrafyası, bir milletin kanıyla tarumar ve tanınmaz hale getirilmeye neredeyse bir kelebek ömrü mesafesine yaklaştırılmıştır. İzmir rıhtımına kuduzlaştırılmış insan benzeri yamyamları taşıyan Yunan gemileri demir atmıştır. İslam”ın Avrupa”daki Kâbe’si İstanbul, İngilizler tarafından işgal edilmiştir. Adana, Maraş, Urfa ve G. Antep Fransızlar tarafından ablukaya alınmıştır. İtalyanlar ise, Antalya”dan başlayarak Konya”ya kadar yaklaşmıştır. Anadolu insanı mahzun, çaresiz, istiklâlsiz, istikametsiz ve inadına mecalsiz kalmıştır o günlerde.

İşte M. Akif ERSOY, böyle bir dönemde milli moderatör olmuştur ve milletinin yüreğinde pörsümüş ve sönmeye yüz tutmuş inanç ve özgüven meşalesini iman ateşi ile tutuşturmuştur. Milletin sinesinde yansıma bulan Akif”in haykırışı, bin yılda derilen milli değerlerimizin geçtiğimiz asrın başlarında emperyalizme teslim edilmesini mutlak surette engellemiştir. İstanbul”dan Anadolu”ya geçen M. Akif ERSOY, Anadolu”nun çorak yamaçlarında, şehirlerinde, kasabalarında, köy meydanlarında, harman yerlerinde, memleket camilerinde, cami avlularında ve meydanlarında halka çağrıda bulunarak, millet vicdanını ayağa kaldırmıştır. Böylelikle ise, bin yılda kazanılan milli değerlerimiz geçtiğimiz asrın başlarında heba edilerek emperyalizme teslim edilmemiştir.

M. Akif ERSOY’un 1920 yılının Kasım ayında Kastamonu”daki Nasrullah Camisi’nde verdiği ateşli ilk vaazı, Edirne’den Diyarbakır”a kadar tüm yurtta büyük yankılar uyandırmıştır. Yine Ankara’da çıkarmaya devam ettiği Sebil’ür-Reşad Dergisi’nin yaydığı İstiklâl ziyası, tüm Anadolu”da artan bir umudun, yükselen bir inancın ve tutku haline gelen özgürlük ateşinin adeta rüzgâr körüğü olmuştur.

1921’de Ankara’da Taceddin Dergâhı’na yerleşen Mehmet Akif ERSOY, Burdur milletvekili olarak meclisteki görevi esnasında Yunanlıların Ankara’ya ilerleyişi karşısında meclisin Kayseri”ye taşınması fikrine karşı çıkarak, bunun bir dağılmaya yol açacağını söylemiştir ve meclisin Ankara’da kalması önergesini vermiştir. Mehmet Akif ERSOY’un önergesi kabul edilmiştir ve O’nun Sakarya’da yeni bir savunma hattı kurulması görüşü benimsenmiştir. Böylelikle; Yunan bozgununun yol haritasında Akif, rol alan bir isim olmuştur.

22 Haziran 1919 da deklare edilen ilk genelge ile teslimiyetçi anlayışın ret edilmesi düşüncesini ve milletin kaderine yine milletin bizzat kendisinin sahip çıkması gerektiğinin inancını milletinin vicdanında bayraklaştıran, Türk Milleti’nin haykıran büyük şairinin ruhu şad olsun. İslam’ın aydın münevverini ve imanın bir destan makamındaki mütefekkirini hasretle, sevgi ile ve saygı ile anıyoruz ve ruhuna nihayetsiz fatihalar gönderiyoruz. Ölümünün 73. yılında onu bu köşeden; bir sonsuzluk madalyası olarak, sonsuza kadar gururla taşımak üzere gönüllerimize emanet ettiği İstiklâl şiirinin bir kısmı ile derin bir hicranla uğurluyoruz.27.12.2009

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal…
Hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklal!

2010 YILININ; ŞAHSINIZA, SEVDİKLERİNİZE, MİLLETİMİZE VE TÜM İNSANLIĞA

GÜZELLİKLER GETİRMESİNİ TEMENNİ EDERİM. Fahrettin KORKMAZ

GÜÇSÜZ ORDU MECALSİZ BİR TÜRKİYE DEMEKTİR.
Günlerdir coğrafyamızı teslim alan yoğun kar yağışları ve dondurucu soğuklar, bünyelerimizi ısıtan güneşimizden bizleri mevsimsel olarak uzak tutmuştur. Bu zemheri günleri elbette sona erecektir. Kardelenler açacak, cemre düşecek ve milyonlarca yıldan beri olduğu gibi, yerkürenin yamaçlarında yeniden baharlar açacaktır. Baharlarımızı takip eden sürelerden sonra, sımsıcak günler yeniden bizlerle beraber olacaktır ve bahçelerimizde rengarenk güller açacaktır. Yani karla, ayazla, buzla, tipiyle, yağmurla ve dolu ile ufkumuzu karartan mevsim karanlıkları elbet yeniden güneşli ufuklarla buluşacaktır. Bundan şüphemiz yoktur.

Ancak çok şüphesi ve tedirginliğini yaşamakta olduğumuz hususu şudur ki, 1923 yılından beri Anadolu”nun ufkunda parlayan Cumhuriyet güneşimizi karartmaya çalışan kara vicdanlıların yaratmayı arzu ettikleri Güçsüz Ordu ve Mecalsiz Türkiye ile bu ülkenin insanları, istiklalsizliğin cehennem çukuruna gönderilmek istenilmektedir.Türlü türlü entrikalarla emperyalizmin taşeronlarından öğütlü sayısız kalemler, aldıkları emirler doğrultusunda satırlarına yan basmaktadırlar. Şimdilerde yandaş ve taraf lakaplarını madalya gibi adlarına tescil ettiren vicdansız kalemler, millete dair tüm müspet kaleleri düşürmek için ellerinden gelen her tertibe tamam demektedirler.

“Taraf” adlı bir tefrikanın sayfalarında her ne pahasına olursa olsun yanlışa taraf olmuş ve şartlanmış yazarlar bilirim, mert mi mert(!) Tüm yanlışlara taraf olmuşluklarını açık yüreklilikle dile getirerek adlarına “Taraf” demişlerdir.Ancak yine hülle sanatkarı ve siyaset bezirganı bazı öğütlü kalemler bilirim ki, namert mi namert. Tefrikalarının adlarını “Yandaş” ifadesiyle betimlemek yerine, köşe bucak türlü yanıltıcı isimlerle takiyye yapmaktadırlar. Vicdanlarının yönlendirmesiyle değil ama AB ve ABD”nin güdümündeki işbirlikçi bazı kalemler, çirkef değirmenine yalan ve entrikalar taşımaktadırlar. Ergenekon davasının başladığı günlerden bugüne kadar bu yalan makineleri, hiç susmadan harıl harıl çalışmaktadırlar.

Güçsüz bir Türk Ordusunu yaratmak için sayısız asılsız darbe iddialarını ortaya atanlar, orta yerde kalmışlardır.Ancak ar ve haysiyet damarlarında herhangi bir utanma ve sıkılma da olmamıştır. Sözde TSK destekli Sarı Kız, Ay Işığı, Kafes ve AKP”yi bitirme planı gibi sayısız trajikomik iddialar, biri biri ardına boş çıkmıştır. Ancak yandaş medya, “velev ki yüz seksen defa da olsa” yalan bombardımanında ısrar etmektedirler. Son olarak ta “Balyoz” adlı bir diğer sözde darbe planı iddiasıyla, Türk Ordusu”na karşı iftiralarını sürdürmektedirler.Şimdi merak edilen husus şudur.Tüm hışımlı ve fiyakalı kelimeler bu uydurma darbe planlarında isim olarak kullanıldı. Çok kelime fakiri olmayan herkes hesap edebilir ki, bundan böyle bu uydurma darbe iddialarına kod olabilecek kelime bile bulamayacaklardır bu vicdansız kalemler(!)

Mecalsiz bir Türkiye”yi bu coğrafyaya uygun görenlerin, batma ve parçalanma ihtimali giderek artan bu geminin tayfaları arasında olmadıkları kesindir. Zira batacak bir geminin yolcuları arasında olduğunu bilen hiçbir mensup, aynı geminin makine dairesine infilak mayınları döşemez. İnadına sıra sıra baskıya verilen bu vicdansız tefrikalarla zayıf düşürülecek Türk Ordusu ile mecalsiz Türkiye yaratılacaktır. Mecalsiz Türkiye ile ise, esaret ve teslimiyet Anadolu insanı için kaçınılmaz olacaktır. Yağsın lapa lapa karlar.Teslim alınsın şehirlerimiz metreler boyu kar ile ve Sibirya soğukları ile. Korkmayın! Baharlar gelecektir. Sıcak güneş ufkumuzda ağaracak ve yoğun buz ve kar esareti sona erecektir.

Korkun, ürkün, tedirgin olun ve telaşa kapılın! Eğer teslim alınacak olan Cumhuriyetiniz ise. Hüzünlenin, endişelenin ve rahatsız olun! Eğer teslim alınacak olan istiklaliniz ve bağımsızlığınız ise. Uykularınız kaçsın, uyuyamayın, ayağa kalkın ve hatta tepki verin ve direnin! Eğer ülkeniz birliğini ve beraberliğini, barışını ve huzurunu kaybetme tehdit ve tehlikesi ile karşı karşıyaysa ve hatta bölünüp parçalanma uçurumuna doğru itiliyorsa. Evet ayağa kalkın ve tepki verin ve hatta direnin tüm demokratik haklarınızı kullanarak. Hoşça kalın.

BOP OPERASYONLARI
ABD’nin eski Dış İşleri Bakanı Condoleezza Rice, 2003 yılının 7 ağustos tarihli wasington Post gazetesinde yayınlanan yazısında, bu günlerdeki olayları o günlerden itibaren resmetmiştir. “Transforming The Middle East” (Ortadoğu’yu dönüştürmek) başlıklı yazısında, Amerikan Dış İşleri Bakanı; Fas’tan başlayarak tüm Basra Körfezi’ne kadar Türkiye’nin de içerisinde bulunduğu 22 devletin rejiminin ve sınırlarının değiştirileceğini ve yeni bir dünya düzeninin kurulması için bahse konu coğrafyada haritaların yeniden şekilleneceğinin o günlerden altını çizmiştir.

Şekillenmesi öngörülen bu yeni projenin siyasi olarak tanımı BOP’tur. Büyük Ortadoğu Projesi olarak harekete geçirilen bu siyasi uğraşının önündeki en çetin engel; şüphe yoktur ki, yaklaşık bir asır evvel haçlı saldırılarını durduran ve his yoksulu o sırtlan kümelerinin çanlarına ot tıkayan M.Kemal ATATÜRK’ün Cumhuriyet Türkiye’sidir.

Sözde Ergenekon terör örgütü adı verilen öyle meşum bir örgüt falan da yoktur aslında. Milletimizin nice aydın ve değerli vatanseverlerine karşı yakışıksız terör örgütü yaftasını uydurarak hayasızca kusanlar, milletimize fildişi kulelerinden kör gözlerle bakan BOB’un Türkiye şubesinin merhametsiz taşeronlarıdır. Milli çizgide yürümeyi bir bağımsızlık karakteri sayan Anadolu insanının, ezelden beri bir onur ve gurur abidesi olan Ergenekon isimli diriliş destanına bile tahammülsüzlük gösteren emperyalizmin işbirlikçileri, bu kutlu kurtuluş imgesini bile terörle yan yana yakıştırmışlardır. Milletimizin milli kimliğinden ve kendisinden onur duymasından beter derecede rahatsızlık duyan bu milli hassasiyetsizler, küresel güçler tarafından satın alınmış taşeron tayfaları olup, şimdilerde planlanmış BOB operasyonlarının icrası için, çok derin bir hassasiyetle görev başındadırlar.

Gerçekte; Ergenekon adı kullanılarak var olduğu iddia edilen sözde bu terör örgütü, Türk Milleti’nin bağımsızlık simgesi olan bir hatıraya duyulan yoğun nefretin var ettiği bir gulyabanidir. Bu nefret; Ergenekon lafzında aslında tüm vatanseverleredir. Bu nefret; Atatürk ilke ve İnkılaplarına bağlı gerçek Cumhuriyetçileredir.

Gerçekte Ergenekon; 1096 yılında Anadolu topraklarına girerek fiziki olarak insana benzemelerinin dışında bir android sürüsü hayvaniliği ile Anadolu’yu bir baştan diğer tarafa yakmış, yıkmış ve talan etmiş haçlı güruhunu Bursa önlerinde durduran Kılıç Arslan’dır.

Gerçekte Ergenekon; Mazlum tüm dünya milletlerine örnek teşkil edecek muazzam millet eylemini başlatan, imkânsız görünen bir savunma zaferini, insanlık tarihinin nadir kaydettiği bir savaş mühendisliği ile kazanarak Emperyalizmin Asya’daki projelerini en az bir asır ertelettiren ve 22 Haziran 1919 da deklare ettiği ilk genelgesi ile teslimiyetçi anlayışı ret eden Mustafa Kemal ATATÜRK’tür.

Gerçekte Ergenekon; Türk Milleti’nin ateşle imtihan edildiği badirelerle dolu karanlık günlerinde, yorgunluğun bedbinlik tarifinin altına düştüğü o hicap dönemlerinde, inanılmaz bir şekilde millet ruhunda sökün etmiş olan toplum refleksini, bir diğer ifade ile millet direncini tasvir ederken, yüreğini Anadolu halkının yüreği ile nikahlayan milli şairlerimizdir. Gerçekte Ergenekon; Mehmet Akif ERSOY’dur. Ergenekon; Halide Edip ADIVAR’dır.Ergenekon; Mehmet Emin YURDAKUL’dur. Ergenekon; emperyalizmin kızgın ve kindar nefesini ensesinde hissederek vatanını sahiplenen bu toprağın milyonlarıdır. Ergenekon; Anadolu’dur.

Gerçekte Ergenekon; 1071’in Malazgirt hezimetini, 1096’nın haçlı püskürtülüşünü, 1453’ün İstanbul fethini, 1915’in Çanakkale yenilgisini ve İstiklal savaşının hafızalarına kazınan büyük bozgununu yüreklerine kinle yazan Emperyalist Haçlı Güçlerinin, 2002 yılından buyana Türkiye’de yayılıp yayvanlaştığını hissedebilen her vatanseverin ortaya koyduğu milli hassasiyet kıvılcımlarıdır. Gerçekte Ergenekon; İstanbul surlarında Ulubatlı Hasan’dır. Ergenekon; Malazgirt’tir. Ergenekon; Çanakkale’dir. Ergenekon Dumlupınar’dır. Ergenekon; Niğbolu’dur. Ergenekon; Kosova’dır. Ergenekon; Varna’dır. Ergenekon; Çaldıran’dır.Ergenekon; Mercidabık’tır. Ergenekon bugünkü karabulutların üzerimize sağnak sağnak yağdırdığı çaresizliklerle, kamplaşmalarla, kavgalarla, ayrışmalarla ve zaaflarla bunalıp boğulmak değildir. Ergenokon; güçlü olmaktır, hür olmaktır, onurlu olmaktır şanla ve şerefle yaşamaktır. Ve gerçekte Ergenekon; “Ne mutlu Türküm Diyene” diyebilmektir. Hoşça kalın.

MİLLETLER MEZARLIĞI
Anadolu coğrafyası bir milletler mezarlığıdır. Tarihin nice medeniyetlerine beşiklik etmiş bu coğrafya; yine aynı çokluktaki medeniyetlerin mezar taşlarına da müze olmuştur. Bu coğrafyada istiklâl hırsınız ve güçlü olma ısrarınız yoksa, hangi millet olursanız olun ölüm kaçınılmaz bir sondur.

Küçük Asya diye de tanımlanan Anadolu; tarih boyunca nice millet ve medeniyetlere ev sahipliği yapmıştır. Ancak Anadolu; ekolojik olarak olduğu gibi, siyasi olarak ta yerkürenin bir kaygan zemin merkezine konuşlanmış coğrafi bir alanın adıdır. Üç tarafı denizlerle çevrili olan Anadolu; dünyanın göz merceği ve bir çekim merkezidir. Avrupa ile Asya’nın yanı sıra, Afrika ile de uzunca bir köprü mesafesiyle de olsa bir medeniyet bağının düğüm yeridir Anadolu.

Anadolu’da bilinen medeniyetler tarihi, M.Ö. 2.000 yıllarıyla beraber tarih biliminin anlatımına konu olmuştur. Hititler, Frigler, Lidyalılar, İyonlar, Urartular, Persler, İskender İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu ve Bizans İmparatorluğu Anadolu’nun derin medeniyet albümünde resimleri olan bazı milletlerdir. Her bireri yüzyıllarca süren hükümranlıklarının ardından tarihten kayıtlarının silinmesine karşı koyamamışlardır.

Anadolu bir zor coğrafyadır. Yeryüzünde her fani ölümü tadıcıdır. Ancak yeryüzünün lokal bir organı olan Anadolu’da ise; millet ve medeniyetlerin de belki kaderleri ölümü tadıcıdır. Tarihin çöp kutusunu taşıran bu milletlerin müsveddeleşen kartvizitlerinin çokluğunun tek sebebi, ortak coğrafi adreslerinin Anadolu oluşudur.

Bu çilelerle dolu medeniyetler mezarlığı Anadolu’da 10 yüzyıldır hayat süren inatçı konuk; Türk Milleti’dir. Bu coğrafyadan kovulmaya sadece 180 dakikası kalan Türk milleti, istiklâlsizlik türbülansından mucize denilebilecek bir kıvraklıkla kurtulabilmiştir. Mezarlıkta açılan derin kabir çukuruna, boğazların bu hasta adamı Türk milletinin yuvarlanmaktan nasıl kurtulabildiğine dünya hala şaşkınlıkla cevap aramaktadır.

18 Mart 1915 tarihinde bir volkan patlamasını andıran bir şiddetle verilen bir mücadelede; Cezayir’in Berberileri, Senegal’ın zencileri, Avustralyalılar, Kanadalılar, Yeni Zelandalılar, Hintliler, Fransızlar ve İngilizler; yorgun ve adeta tükenmiş Anadolu insanının üzerine tüm zulmetleriyle ateş kusmuşlardır. Şairin mısralarında “Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi, tufan gibi mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşında, Avustralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka,lisanlar, deriler rengârenk: Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ..” diye tarif ettiği bir düşman ittifakı tarihten bir milletin kaydını düşmek için küçücük bir karaya üşüşmüşlerdir. Tarihin bu güne kadar kaydettiği en büyük ve en kanlı savunma savaşında Türk Milleti, Anadolu’da alışılageldiği üzere bu kez kadavralaştırılamamıştır.

20. asrın başlarında Türk milleti; tarihin ateş mazgallarında ateşten geçerek kan içinde, bir daha uyumamak, benliğini unutmamak, kandırılmamak, sömürülmemek, ezilmemek ve ölmemek üzere adeta çığlık çığlığa yeniden dirilmiştir ve Çanakkale’de mezarlık yolunda tabut üzerinden ayağa dikilmiştir. Mezarlıklar coğrafyası Anadolu, derin çukuruna bu kez Türk Milleti’ni alamamıştır. Üstüne üstlük; o kendisinden umutların kesildiği bu millet, siyaset rahminden ise; nekahet döneminde bile Mustafa Kemal ATATÜRK gibi bir siyaset ve savaş dehasını ve de bir barış önderini doğurabilmiştir. Haydi şimdi “Ne mutlu Türküm diyene” deme? Hoşça kalın.